Το νόημα της ζωής για έναν γιατρό είναι να δίνει ελπίδα...
Θεωρείται από τους σημαντικότερους, αν όχι ο σημαντικότερος ογκολόγος του κόσμου.
Με τεράστιο ιατρικό και ερευνητικό έργο ως διευθυντής του Τμήματος Ογκολογίας του Νοσοκομείου Πιτιέ-Σαλπετριέρ στο Παρίσι, καθηγητής της Ογκολογίας στο Πανεπιστήμιο Πιέρ και Μαρί Κιουρί, καθώς και επίκουρος καθηγητής στο Ιατρικό Κέντρο MD Anderson στο Χιούστον του Τέξας στις ΗΠΑ, ο Νταβίντ Καγιάτ είναι συνάμα και εξαιρετικός συγγραφέας.
Με τεράστιο ιατρικό και ερευνητικό έργο ως διευθυντής του Τμήματος Ογκολογίας του Νοσοκομείου Πιτιέ-Σαλπετριέρ στο Παρίσι, καθηγητής της Ογκολογίας στο Πανεπιστήμιο Πιέρ και Μαρί Κιουρί, καθώς και επίκουρος καθηγητής στο Ιατρικό Κέντρο MD Anderson στο Χιούστον του Τέξας στις ΗΠΑ, ο Νταβίντ Καγιάτ είναι συνάμα και εξαιρετικός συγγραφέας.
Με τη «Σωστή αντικαρκινική διατροφή», που εκδόθηκε πριν από δύο χρόνια από τις εκδόσεις «Καλέντη» σημειώνοντας και μεγάλη εμπορική επιτυχία, μας υπέδειξε ότι η πρόληψη είναι τελικά εφικτή.
Αλλά με το καινούργιο του βιβλίο «Ο δρόμος της ελπίδας», που μόλις κυκλοφόρησε από τον ίδιο εκδοτικό οίκο, αποδεικνύει ότι η ελπίδα αγγίζει το θαύμα και παραδίδει στο αναγνωστικό κοινό ένα αυτοβιογραφικό βιβλίο που είναι φιλοσοφία, οντολογία, λογοτεχνία, τέχνη ιαματική. Με αποσπάσματα ζωής και λογοτεχνίας, με περιστατικά που «παρά ταύτα» όλα, τελικά, πήγαν κατ' ευχήν.
Είχε έρθει στην Αθήνα για μία διάλεξη όσον αφορά την εμπειρία του και το βιβλίο. Μιλήσαμε μαζί του σχεδόν για τα πάντα. Από τη ζωή του και την απόφασή του να ασχοληθεί με την ογκολογία έως την ελπίδα και το θαύμα, τη λογοτεχνία και την τέχνη και το επόμενό του βιβλίο «Το δέντρο της χαράς»: «Στο δικό μας επάγγελμα η ελπίδα είναι που κάνει όλη τη διαφορά. Η ελπίδα είναι πολύτιμη, είναι ένα από τα ωραιότερα πράγματα του κόσμου».
«Το να θεραπεύεις το σώμα είναι χωρίς αμφιβολία θεμελιώδες, αλλά το να επαγρυπνείς ώστε να μην πληγώσεις την ψυχή είναι εξίσου σημαντικό. Κατά την άποψή μου, αυτό ακριβώς σημαίνει "είμαι γιατρός", ο λόγος για τον οποίο έγραψα το συγκεκριμένο βιβλίο». Κύριε Καγιάτ, κατ' αρχάς γιατί γίνατε ογκολόγος;
Όταν ήμουν φοιτητής Ιατρικής στην ηλικία των 18 ετών, ο καλύτερός μου φίλος παντρευόταν μία όμορφη κοπέλα κι εγώ ήμουν κουμπάρος. Αυτός Ελληνας. Και μετά το γαμήλιο ταξίδι τους στη Νίκαια η κοπέλα είχε αιμορραγία.
Δυστυχώς είχε μεταστατικό καρκίνο και εκείνη είχε μετακομίσει στο Παρίσι, όπου έκανε χημειοθεραπεία για δύο χρόνια. Οταν την ξαναείδα ήταν σκελετός, ένα φάντασμα. Επαθα σοκ από αυτό που είδα. Και όταν αυτή πάλεψε με τον καρκίνο και τελικά σώθηκε, τότε αποφάσισα να ασχοληθώ με την Ογκολογία.
Κατά κοινή ομολογία, οι γιατροί όταν γράφουν γίνονται σημαντικοί ποιητές ή συγγραφείς. Είναι ο θάνατος και η καθημερινή του αντιμετώπιση που φωτίζει αλλιώς το θαύμα της ζωής; Τι «βλέπετε» εσείς που εμείς δεν το βλέπουμε;
Εγώ βλέπω την ΑΞΙΑ της ΖΩΗΣ. Διασκέδασε τη ζωή όταν θέλεις να ζήσεις. Εχεις την ευκαιρία να επιβιώσεις σε αυτήν τη ζωή.
«Ο δρόμος της ελπίδας» αφορά ασθενείς ή υγιείς; Θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι μια φιλοσοφική, οντολογική αντιμετώπιση της ύπαρξης; Αυτής καθ' εαυτής της ζωής;
Το βιβλίο αφορά αυτό που ζω με τους ασθενείς μου. Υπάρχει πάντα η ελπίδα για τη ζωή ή έστω να πεθάνεις με αξιοπρέπεια. Στο βιβλίο αναφέρω πως δεν υπάρχει μόνο μία μορφή ελπίδας, υπάρχουν πολλές μορφές. Ο πόνος μπορεί να ξεπεραστεί με ένα χάπι, αλλά όταν υποφέρεις συνεχώς και ψυχικά δεν μπορείς να το γιατρέψεις, γιατί μπορεί εύκολα να χάσεις την ελπίδα, την αξιοπρέπεια. Η δυσκολία είναι να βρεις τον σωστό τρόπο για να θεραπεύσεις αυτόν που υποφέρει πολύ.
Στη γλώσσα μας κυκλοφορούν ήδη τα βιβλία σας «Η σωστή αντικαρκινική διατροφή» και «Ο δρόμος της ελπίδας», ενώ αναμένεται να κυκλοφορήσει και «Το δέντρο της χαράς». Τι είναι για σας το γράψιμο;
Το γράψιμο για μένα είναι ανακουφιστικό χάπι. Μπορώ να ονειρεύομαι τον κόσμο στον οποίο ο καρκίνος θα ηττηθεί.
Υπάρχει ιαματική λογοτεχνία;
Το συγκεκριμένο βιβλίο το θεωρώ ιαματική λογοτεχνία. «Ο δρόμος της ελπίδας» είναι το πιο ιαματικό μου βιβλίο, είναι το σύνολο των 35 ετών που προσπαθώ να σώσω ζωές. Λίγες νίκες και περισσότερες ήττες. Προσπαθώ, όμως, για τις νίκες.
Η τέχνη θα μπορούσε να θεωρηθεί ιαματική;
Ναι, θα μπορούσε να θεωρηθεί πολύ ιαματική. Οτιδήποτε κάνει τον ασθενή να θυμηθεί την ομορφιά της ζωής.
Μπορεί η λογοτεχνία ή η τέχνη να παίξει κάποιο ρόλο στην έκβαση της υγείας του ασθενούς;
Η λογοτεχνία ή η τέχνη παίζει μεγάλο ρόλο, γιατί τον κάνει να θέλει να αγωνιστεί για τη ζωή του. Η ζωή κερδίζεται μέσα από τις μάχες.
Η ψυχολογία;
Και η ψυχολογία, επίσης. Σχεδόν καθοριστικό.
Το νόημα της ζωής;
Ναι, την ομορφιά της ζωής. Αυτό το βιβλίο αφορά τη σημασία και το νόημα και της δικής μου ζωής. Εχω χάσει πολλούς ασθενείς. Προσπαθώ να δίνω ελπίδα και θα δίνω όσο ζω, γιατί αυτό είναι το νόημα της ζωής.
Κύριε Καγιάτ, τα βιβλία σας είναι ταυτόχρονα και θεραπευτική μέθοδος;
Ναι, έτσι τα θεωρώ.
Ποιος είναι «Ο δρόμος της ελπίδας», αλήθεια;
Είναι ένα όνειρο που με κρατάει στη ζωή.
«Το δέντρο της χαράς»;
Το δέντρο της χαράς είναι πραγματικό δέντρο από το οποίο παίρνουμε ένα φάρμακο για τη χημειοθεραπεία. Είναι το επόμενο βιβλίο που θα εκδώσει ο εκδοτικός οίκος «Καλέντη».
Το ότι και ο εκδότης σας, ο Αλέξανδρος Καλέντης, είναι γιατρός βρίσκετε ότι παίζει κάποιο ρόλο στην επιτυχία των βιβλίων σας;
Είναι πράγματι πολύ σημαντικό να έχω εκδότη ο οποίος να είναι και ιατρός. Η επιτυχία των βιβλίων οφείλεται σε όλη την ομάδα των εκδόσεων «Καλέντη» και ιδιαίτερα στη διευθύντρια μάρκετινγκ Κέλλυ Ιωαννίδου.
Στο βιβλίο σας ισχυρίζεστε ότι «ο ισχυρότερος κρίκος είναι και θα είναι πάντα ο ασθενής», για τον πάσχοντα ακούγεται κάπως αντιφατικό, αλλά είναι τόσο ελπιδοφόρο που θα 'θελα να το αναλύσετε...
Ο πυρήνας είναι ο ασθενής. Πολεμάω μαζί με τους ασθενείς μου για τις νίκες. Τον χρειάζομαι τον ασθενή για να τον θεραπεύσω και με χρειάζεται για να θεραπευτεί. Θέλω ειλικρινά να τον βοηθήσω.
Ο ασθενής κάνει τον γιατρό και όχι ο γιατρός τον ασθενή. Πάντα ήθελα να σταματήσω να κάνω εκείνο το οποίο κάνω, αλλά πάντα βρισκόταν ένας ασθενής που μου έδινε ελπίδα να συνεχίσω και να πιστεύω στο μέλλον.
Το μήνυμα είναι να μοιράζεσαι την ελπίδα με τους ασθενείς. Τους χρωστώ γιατί μου έμαθαν οι ίδιοι πώς παλεύουν για τη ζωή. Περπατάμε χέρι χέρι τους δρόμους της ελπίδας και θα συνεχίσουμε να το κάνουμε όσο ζω.
Κύριε Καγιάτ, τι σημαίνει για έναν γιατρό και μάλιστα ογκολόγο «το θαύμα»; Το «παρά ταύτα» που ισχύει, το έχουμε δει να ισχύει στη ζωή, στην ασθένεια ισχύει;
Σημαίνει μερικές αναμνήσεις από ιστορίες ασθενών. Εχουν συμβεί και θαύματα. Πίστευα κάποιες φορές πως οι ασθενείς θα πεθάνουν κι, όμως, με την ελπίδα που είχαν μέσα τους τελικά έζησαν. ΝΑΙ, ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ!
Με τα όσα έχετε ζήσει και έχετε ακούσει και έχετε δει, τι θεωρείτε σημαντικότερο στη ζωή;
Σημαντικότερο στη ζωή είναι η ΕΛΠΙΔΑ. Εάν δεν υπάρχει η ελπίδα, δεν υπάρχει ζωή. Γι' αυτό κάνουμε παιδιά, σπέρνουμε για να φυτρώσουν φυτά και δέντρα. Δεν είμαστε σε απόγνωση. ΕΛΠΙΖΟΥΜΕ!