Ο καρκίνος των όρχεων δεν είναι ντροπή
“Δεν είναι ντροπή να πας στο γιατρό αν ψηλαφήσεις έναν όγκο στους όρχεις
σου. Πρέπει να ξεπεράσουμε αυτούς τους φόβους γιατί στον καρκίνο των
όρχεων όσο πιο γρήγορα διαγνωσθεί η νόσος, τόσο πιο καλή είναι η
πρόγνωση.” Η ντροπή είναι ο χειρότερος σύμβουλος για τον καρκίνο των
όρχεων. Αυτό συνειδητοποίησε τα τελευταία χρόνια ο Νίκος Γκουμαλάτσιος, ο
οποίος μιλά ανοιχτά για την περιπέτειά του σε μια προσπάθεια να
ευαισθητοποιήσει τους άνδρες για τον καρκίνο των όρχεων.
ΤΑ
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ άλλαξε η ζωή μου. Βίωσα τον φόβο, την ντροπή, τον
πόνο (σωματικό και ψυχικό), την ανακούφιση, την ελπίδα. Άλλαξα τρόπο που
σκέφτομαι. Επαναπροσδιόρισα τις προτεραιότητές μου… παντρεύτηκα…
διαγνώσθηκα με καρκίνο των όρχεων.
ΗΤΑΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ ΤΟΥ 2006
όταν κατά την διάρκεια των διακοπών με την τότε αρραβωνιαστικιά μου,
ψηλάφισα ενώ έκανα ντους έναν όγκο στον όρχι μου. Λέω «η ιδέα μου είναι»
και δεν έδωσα σημασία. Επί μια εβδομάδα «δεν έλεγα κουβέντα» σε κανέναν
γιατί ντρεπόμουν. Μέχρι που άρχισα να φοβάμαι γιατί ο όγκος μέρα με την
μέρα μεγάλωνε. Τότε το είπα στην αρραβωνιαστικιά μου η οποίος με
κινητοποίησε ώστε να κλείσω άμεσα ραντεβού με έναν ουρολόγο.
ΝΤΡΕΠΟΜΟΥΝ
ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ. Μετά κόπων και βασάνων έβγαλα τα ρούχα μου ώστε
να γίνει η ψηλάφηση. Μετά την εξέταση μου ζήτησε επειγόντως να κάνω έναν
υπέρηχο και αργότερα μια αξονική. Μέχρι και την τελευταία εξέταση δεν
μου είχε αναφέρει την πιθανότητα να έχω καρκίνο στους όρχεις. Η αλήθεια
είναι ότι δεν είχα ιδέα ότι υπάρχει τέτοια πάθηση. Δεν την είχα ακούσει,
δεν είχα γνωρίσει ποτέ κάποιον πάσχοντα, δεν είχε συζητηθεί ποτέ το
θέμα στην παρέα. Η αξονική έθεσε και την διάγνωση. Όταν άρχισε ο γιατρός
να μιλάει για χειρουργείο και αφαίρεση του όρχι, αντιλήφθηκα την
σοβαρότητα της κατάστασης. Έπαθα σοκ. Είχαν περάσει μόλις 200 ημέρες από
την πρώτη ψηλάφηση.
ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΣΟΚ, ήταν αυτό της
χημειοθεραπείας. Μέχρι και εκείνη την στιγμή δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι
μπορεί να κινδυνεύσει η ζωή μου. Όταν ακούς την λέξη χημειοθεραπεία,
όταν σου ζητούν να φυλάξεις σπέρμα σε ειδική τράπεζα γενετικού υλικού,
όταν ξυπνάς ένα πρωί χωρίς μαλλιά… τότε όλα σου περνούν από το μυαλό,
ακόμα και ο θάνατος. Τον πρώτο χρόνο ακόμα και τον πονόκοιλο τον απέδιδα
στον καρκίνο. Φοβόμουν την υποτροπή. Σιγά σιγά όμως η ψυχολογία μου
άλλαξε. Γνώρισα και άλλους ασθενείς, μίλησα μαζί τους για την ασθένεια,
μοιραστήκαμε τους φόβους και τις αγωνίες μας. Οι πρώτες εξετάσεις που
έδειξαν ότι είμαι «καθαρός» άρχισαν να καθησυχάζουν τους φόβους μου.
Η
ΖΩΗ ΜΟΥ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΩΝ ΟΡΧΕΩΝ άλλαξε… προς το καλύτερο. Έκανα
πράγματα που μέχρι τότε καθυστερούσα, όπως την αγορά μιας μοτοσικλέτας.
Αναίρεσα πολλές πεποιθήσεις μου. Παντρεύτηκα την αγαπημένη μου. Έβαλα
προτεραιότητες στη ζωή μου. Έγινα κατά μια έννοια πιο σοφός.
IN VITRO
Δημοσίευση: Μάρτιος 2009