Ιστορίες Δύναμης
Ca Αιμοποιητικού & Λεμφικού
Λέμφωμα
Αριάνα

Η Αριάνα μοιράζετε την ιστορία της...

Δεν σκέφτηκα ούτε για μια στιγμή να τα παρατήσω...

Ήμουν και εγώ εκεί… στο κρεβάτι του "πόνου"…; Όχι, έτσι το αποκαλούν οι άλλοι, εγώ θα το πω κρεβάτι της ζωής... Γιατί αυτό είναι για μένα, ένα κρεβάτι που σου χαρίζει μια καινούρια ζωή.

Μια ζωή που θα αγαπήσεις περισσότερο από πριν... Μια ζωή που θα βλέπεις τα πράγματα διαφορετικά και που θα εκτιμήσεις όλα όσα δεν εκτιμούσες μέχρι τώρα.

Δεν σου χαρίζεται εύκολα… πρέπει να παλέψεις.

Πρέπει να ΘΕΣ να παλέψεις. Αν το θες …θα το καταφέρεις... Όπως εγώ: ΗΘΕΛΑ! ΠΑΛΕΨΑ! ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ!

Η διάγνωση; Λέμφωμα-Ν.Hodgkin

Οι γιατροί; Αισιόδοξοι

Συγγενείς και φίλοι; Πανικόβλητοι

Εγώ; Ψύχραιμη

Η ηλικία; 25

Από την πρώτη στιγμή έως και την τελευταία ήμουν ψύχραιμη και αισιόδοξη! Οι γιατροί μου είχαν πει πως η νόσος κατά ένα μεγάλο ποσοστό θεραπεύεται. Το είχα λοιπόν ως "δεδομένο"…! ΘΑ ΓΙΝΩ ΚΑΛΑ! Πάντα σκεφτόμουν : "Αφού οι γιατροί μου είπαν πως μπορώ να γίνω καλά… θα γίνω!"

Κάποιοι με ρωτούν αν είναι καλύτερα σε αυτές τις περιπτώσεις ο ασθενής να γνωρίζει ή να μένει στο σκοτάδι. Δεν ξέρω τι να απαντήσω. Ο κάθε άνθρωπος αντιδρά διαφορετικά οπότε δεν μπορώ να γνωρίζω τι είναι το καλύτερο για τους άλλους. Ξέρω μόνο τι ήταν καλύτερο για μένα! Ήθελα να ξέρω….

Κάποτε σε έναν αγώνα ενός αθλήματος ο προπονητής μου είχε πει: "Θες να κερδίσεις; Τότε κάνε φίλο σου τον αντίπαλο, παρακολούθα τον, μάθε όσα περισσότερα μπορείς γι' αυτόν και κυρίως μάθε τα αδύναμα σημεία του…".

Ο Καρκίνος ήταν ο αντίπαλος μου… έπρεπε να τον κάνω φίλο μου, να μάθω τα αδύναμα σημεία του για να τον Νικήσω! Έκανα 9 μήνες χημειοθεραπεία και 1 μήνα ακτινοβολίες. Δεν ήταν εύκολα… πέρασα δύσκολες στιγμές...

Οι παρενέργειες της χημειοθεραπείας αρκετές: απώλεια μαλλιών, ζαλάδα, ναυτία, εμετούς, εξάντληση… Όμως τίποτα από όλα αυτά δεν με λύγισε. Προχωρούσα ακάθεκτη!

Ίσως να έχω αποτύχει σε αρκετά πράγματα στη ζωή μου, όμως σε αυτή την περίπτωση δεν είχα αφήσει κανένα περιθώριο αποτυχίας...

Δεν σκέφτηκα ούτε για μια στιγμή να τα παρατήσω, δεν αγανάκτησα και το κυριότερο δεν αναρωτήθηκα ποτέ: "Γιατί σε μένα Θεέ Μου;" Πάντα πίστευα και εξακολουθώ να το πιστεύω πως απλά, έπρεπε για κάποιο λόγο να περάσω αυτή την δοκιμασία!

Το γιατί ίσως αργήσω να το καταλάβω, ίσως και να μην το μάθω ποτέ. ΕΚΕΙΝΟΣ… ξέρει. Έχουν περάσει πλέον 6 χρόνια και είμαι υγιέστατη. Σαν να μην είχα ποτέ τίποτα.

Γερή και δυνατή περισσότερο από ποτέ! Όλοι μου λένε: "Πάει πια…... Πέρασε... …Ξέχασε το και προχώρα παρακάτω …" Όμως εγώ δεν το ξεχνώ, δεν θέλω να το ξεχάσω… και ξέρεις γιατί; Γιατί είναι "ΤΟ ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΕΡΟ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΕΧΩ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ" και είμαι υπερήφανη γι’ αυτό!
 

Ονομάζομαι Αριάνα, επιζούσα από Λέμφωμα-N.Hodgkin &  ΜΕΝΩ ΔΥΝΑΤΗ!


BeStrong.org.gr - 22.04.14