Ιστορίες Δύναμης
Ca Αιμοποιητικού & Λεμφικού
Λέμφωμα
Πηνελόπη

Η Πηνελόπη μοιράζετε την ιστορία της...

Μέσα από την αρρώστια ξαναγεννήθηκα, είδα ξανά την ζωή...

Ονομάζομαι Πηνελόπη είμαι 24 ετών, έχω σπουδάσει Πολιτικές Επιστήμες στο Αριστοτέλειο πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, αποφοίτησα πριν ένα χρόνο ακριβώς. Αυτή την στιγμή εργάζομαι σε ένα από τα πιο καταξιωμένα δικηγορικά γραφεία της Βεροίας απ ‘ όπου και κατάγομαι και ετοιμάζομαι πυρετωδώς για να κάνω μεταπτυχιακό στην Σουηδία.

Όλα αυτά δεν τα λέω καθόλου τυχαία, ούτε για να αναδείξω τον εαυτό μου με τα υπέροχα χαρίσματα που διαθέτω, όχι… Ο σκοπός μου είναι πολύ διαφορετικός από αυτόν που αρχικά αναδεικνύεται. Απλά θέλω να με γνωρίσετε λίγο καλύτερα…
 
Πριν από ένα χρόνο περίπου μόλις που είχα τελειώσει τις υποχρεώσεις μου από το Πανεπιστήμιο, και ενώ παράλληλα εργαζόμουν, άρχισε να πέφτει η άμυνα του οργανισμού μου κατακόρυφα..

Για ένα μήνα μπαινόβγαινα στα νοσοκομεία, οι γιατροί δεν έβρισκαν κάτι ανησυχητικό  μου έλεγαν ότι έχω κάποια ίωση και απλά γυρνούσα στο σπίτι μου. Μια μέρα καθώς με έτριβε η μητέρα μου διότι όπως προανέφερα ήμουν συνέχεια άρρωστη ψηλάφισε τυχαία στον λαιμό μου ένα μικρό εξόγκωμα. Δεν του έδωσα ιδιαίτερη σημασία.  
 
Χάρη στην επιμονή της μητέρας μου αλλά και της φίλης μου της Άννας ξεκίνησα να κάνω μια σειρά από εξετάσεις που διήρκεσαν 3 εβδομάδες καθώς όλα ήταν πολύ φυσιολογικά και αυτό παραδόξως ήταν πολύ ανησυχητικό, διότι δεν μπορούσαμε να βρούμε την αιτία αυτού του μικρού διογκώματος του λεμφαδένα που υπήρχε στον λαιμό μου. Τελικά αφού έκανα όλες τις εξετάσεις που απαιτούνταν οι γιατροί έκπληκτοι διέγνωσαν ότι πάσχω από λέμφωμα, και λέω έκπληκτοι διότι δεν μπορούσαν να πιστέψουν σε αυτό που έβλεπαν.
 
Ενώ όλα ήταν φυσιολογικά, ακτινογραφίες εξετάσεις αίματος η αξονική που έκανα έδειξε ότι είχα τεράστιο πρόβλημα, όχι διότι έπασχα από την νόσο αυτή κάθε αυτή αλλά διότι η νόσος προκάλεσε μεγάλο πρόβλημα στην καρδιά και έπασχα και από το σύνδρομο άνω κοίλη φλέβας...  Η ζωή μου κυριολεκτικά κρεμόταν από μια κλωστή καθώς ήμουν στο προτελευταίο επίπεδο του λεμφώματος αλλά οι γιατροί δεν ήξεραν αν μπορούσαν να με σώσουν γιατί φοβόντουσαν να μην με προδώσει η καρδιά μου...
 
Έπρεπε λοιπόν να υποβληθώ σε μία λεπτή εγχείρηση στην καρδιά από την όπου έπρεπε να παρθεί λεμφαδένας για να γίνει βιοψία για να αναγνωριστεί ο τύπος του λεμφώματος και να κάνω άμεσα χημειοθεραπεία.

Διεγνώσθη λέμφωμα τύπου HODGKIN και μέσα σε πέντε μέρες από την εγχείρηση έκανα την πρώτη μου χημειοθεραπεία λόγω της κρισιμότητας της κατάστασης.
 
Το πιο σοκαριστικό που άκουσα μετά από λίγο καιρό, ήταν όταν ο γιατρός μου είπε ότι θα κάνω χημειοθεραπεία γιατί ήταν «δύσκολα» τα πράγματα. Έβγαλε τον πατέρα μου έξω απ το δωμάτιο και του είπε ότι μπορεί να πεθάνω από λεπτό σε λεπτό και ότι δεν μπορούσε να εγγυηθεί για τίποτε...

Ο πατέρας μου παρόλα αυτά μπήκε στο δωμάτιο και εγώ δεν κατάλαβα τίποτε στην συμπεριφορά του ώστε να φοβηθώ. Ήταν απολύτως φυσιολογικός… Αυτό για μένα ονομάζεται ΔΥΝΑΜΗ!
 
Σήμερα, έχω τελειώσει όλες τις θεραπείες (χημειοθεραπείες και ακτινοβολίες) και είμαι καλά. Ζω μια απολύτως φυσιολογική ζωή.
 
Σε αυτό που θέλω να εστιάσω όμως και γι αυτό το λόγω γράφω είναι το πώς αντιμετώπισα το πρόβλημα της υγείας μου. Πάντα πίστευα ότι είμαι δυνατή είχα όνειρα φιλοδοξίες.

Όλα αυτά όμως μια μέρα γκρεμίστηκαν όλα έγιναν στάχτη έγιναν σκόνη. Η ιδέα του καρκίνου με τρόμαξε με ισοπέδωσε. Έχασα την γη κυριολεκτικά κάτω από τα πόδια μου όλα όσα έχτιζα τόσα χρόνια όλα για όσα μοχθούσα κάθε μέρα χάθηκαν, όλα ελπίδες νιάτα ομορφιά τα πάντα..
 
Ο φόβος κυριάρχησε την καρδιά μου, παρέλυσα. Παρόλα αυτά όμως ήρθε και με σήκωσε ο Χριστός η μόνη μου παρηγοριά. Με ανέστησε, με αναγέννησε. Μέσα από αυτή την φοβερή αρρώστια ξαναγεννήθηκα είδα ξανά την ζωή. Έγινα ένας καινούριος άνθρωπος, αναθεώρησα πολλά από αυτά που ήταν σημαντικά για μένα. Δεν είμαι δυνατή όχι και αυτό είναι που μου δίδαξε η ζωή, ότι τελικά ο άνθρωπος είναι σκόνη στον αέρα που χάνεται με μιας.
 
Ότι δύναμη έχω και όλα όσα έχω καταφέρει μέχρι τώρα μου τα έχει χαρίσει ο θεός και σε αυτόν χρωστάω την ζωή μου. Το μυστικό μου λοιπόν αυτό είναι… Κατά την διάρκεια όλης αυτής της περιπέτειας δεν έχω πάψει να γελάω είμαι ευτυχισμένη πραγματικά.   
 
Στήριγμα μου είναι η οικογένεια μου και αυτοί οι άνθρωποι που προσευχήθηκαν στον θεό για μένα, και ο θεός τους άκουσε γιατί το πέρασα όλο αυτό πολύ «καλά». Τους ευχαριστώ λοιπόν και εύχομαι σε όλους αγάπη και δύναμη.. Ξέρω πονάει και είναι δύσκολο…
 

Ονομάζομαι Πηνελόπη, επιζούσα από Λέμφωμα - Hodgkin &  ΜΕΝΩ ΔΥΝΑΤΗ!



BeStrong.org.gr - 22.04.14